Een keer was ik op schrijverskamp in Winterswijk, aan de grens met Duitsland. Met electrogrootheid SubpYao en toen nog tiener Dixak (die samen de epische track Emotionele Hosselaar sloegen op een tering geavanceerd apparaat met kapot veel pads met lichtjes), Filosofischestilte (die ik nooit zal vergeven dat hij ergens achterin de koelkast de hele tijd bakken soulfood van zijn moeder had verstopt tot ze gingen rotten en daar filosofisch over zweeg terwijl wij kilometers moesten reizen naar de eerste snackbar die burgers verkocht zonder sla en saus erop, alleen krokante diepvriesburger en droog bolletje) en CRZE de producer met de breedste range van heel Nederland, van soul tot drum n bass, hij is die guy. Gedurende een dag of drie bleven we de hele nacht strijden om die ene hit te maken.
Abel was ook langsgekomen en we maakten daar onder andere een nummer over Venkel. De volgende ochtend werd ik rond tienen gewekt door het sinistere geluid van de beat die later Onky zou worden. Kennelijk waren de paranoide teksten over je niet westers voelen in een corrupte kapitalistische samenleving die je drijft tot paranoia het eerste wat ik die dag dacht. Tijdens het douchen bedacht ik het eerste couplet, na het ontbijt, een dikke haze, de tweede. Er was sprake van een structuur met een refrein en alles, maar Abel pakte een stukje waarin ik het woord OKAY zei en herhaalde dat heel vaak en herschikte de hele volgorde van de track waardoor er het 1 lang couplet werd. Ik vond het allemaal prima ik was inmiddels alweer 12 tracks verder in mijn hoofd.
Later zou Jiggy opmerken dat hij dacht dat ik Onky zei -als in: een afkorting van Onkel- in plaats van OKEY en vond dat dat een van mijn nieuwe aliassen moest worden. Tot op de dag van vandaag spreken sommige van mijn beste vrienden me ermee aan. Prima joh. Na wat langer werken aan wat veel later pas het Nonkel debuutproject zou worden ontstond er een moeilijk selectieproces tussen alle uiteenlopende vibes in het verzamelde materiaal. We besloten Onky gewoon alvast te releasen puur omdat het zo een legendarische track was. We hadden een clip nodig.
Atlynn Vrolijk, onze volgende gast en briljant fotografe hoorde de track en stuurde me wat ideeën die ze erbij had. En ik zeg je eerlijk man bro, van de tientallen clips die ik in mijn langdurige raploopbaan heb gemaakt, heeft nog nooit iemand zo goed de essentie van de track begrepen. Ik vulde het concept aan met wat kleine ideetjes (natuurlijk moest Kadaffi erin bijvoorbeeld), hoefde alleen nog die ene super legendarische Daily Paper jakka te hebben omdat die perfect paste in het kleurenschema dat Atlynn voor ogen had en we schoten ‘m in een middagje in Rotterdam. Toen een van mijn oudere broers de clip zag vroeg hij zich af waarom ik er niet voor naar de gevangenis was gestuurd. Het antwoord was simpel. Omdat mensen slapen op echte kunst. Hier is het mini interview met de amazing Atlynn Vrolijk.
Brians vraag: Hoe vergaat het je als beeldmaker in deze Corona tijd? Nemen de klussen weer langzaam toe? Waar ben je nu allemaal mee bezig? En wanneer komt Vilain & Gai’s Feminazi Friday weer terug?
Ik ben op de hossel en verkoop al eerder gemaakt, nog ongepubliceerd, gesigneerd werk (via insta vilain&gai) zo kunnen mensen voor relatief weinig geld toch art kopen zodat je wat leuks hebt om naar te staren aan je muur in quarantaine. Elke week posten we 3 nieuwe beelden in oplages van 25 stuks. Rondom commercieel werk is eigenlijk alles stil gevallen. Wat ik stiekem niet erg vind omdat het ook rust creëert. Het geeft juist meer inzichten in wat je aan vrijwerk kan gaan maken of nog hebt liggen maar niks mee hebt gedaan voor zo lang, vaak is daar niet de volle tijd voor om dat uit te voeren nu kan dat juist wel meer tijd krijgen. Op het moment zijn we met de CUTKLUB bezig (nieuw collectief wat ik samen met Maria Visser en Tatiana Stoute heb opgezet) om interessant beeld / video’s te maken met een onderliggend statement naar de maatschappij waarin wij leven. Dat kan verschillende onderwerpen bevatten, zoals seks, realities, geldzaken, man vrouw verschillen icm humor en educatie naar de jeugd. Ik zie het persoonlijk ook niet als crisis waar ik nu in zit maar juist als major veel tijd die ik aan mezelf en de kunst kan geven. Feminazi Friday zal ooit harder dan ever terug komen, beloofd!
Werk je voor video altijd samen met je man en worden jullie niet gek van elkaar?
Ja worden we ook hahah. Dat is ook de reden dat we minder samen achter de camera zijn gaan werken met elkaar. Een andere vorm daarin hebben gevonden. Ik bouw nu meer op zijn expertise en vraag hem om advies als het een project betreft. Geregeld andere samenwerkingen aangaan geeft ook nieuwe inzichten, en ook om zo niet constant je werk mee naar huis te nemen. Soms moet je die afstand nemen om juist elkaars kwaliteiten beter te zien.
Hoe ben je begonnen met fotos maken?
Was ik al vroeg mee bezig door dingen uit te proberen met de camera van mijn vader (RIP) hij was eigenlijk nu ik er over nadenk ook altijd met een camera opzak. Dat heeft me erg geïnspireerd om het ook te gaan doen. Toen je massaal die wegwerp cameratjes had back in the 90’s schoot ik vollop selfies met vriendinnen en maakte het het leven een stuk minder saai als je aan het rond hangen was buiten. Ik moet die foto’s eens opzoeken as we speak..Later Kunstacademie gedaan en afgestudeerd in fotografie. The rest is history
Wie zijn je voorbeelden op fotogebied?
Grootste inspiratie bron is wel Guy Bourdin, zijn werk is heel tijdloos en voelt alsof fashionbeeld schieten hem zo easy af ging. Door de simpelheid van zijn composities kan ik me laten inspireren. Pierre er Gilles zijn ook twee toppers met veel kleur en hysterie, zetten het mannelijk lichaam altijd in the spotlight, maakt je dag weer goed als je snapt wat ik bedoel. Anders Google hun!
Wie ik ook heel erg kan waarderen is Martin Parr. Zijn stijl is documentair met situaties uit het leven gegrepen, zijn personages zijn karikaturen van de samenleving wat soms ook heel confronterend en lachwekkend kan zijn. Je kan je buurman erin herkennen bij wijze van.
Ben je meer van het uitdenken van een compositie of komt het ter plekke tot stand?
Ik bedenk wel in grove lijnen een concept zodat ik weet welke kant het op zal gaan maar mijn natuur gaat best lekker op intuïtief beeld maken zonder teveel vast te zitten aan kaders. Het mooiste werk komt uiteindelijk uit wat de persoon voor je lens je geeft en of die vibe goed zit.
Was je werk altijd al zo super kleurrijk
Vroeger schoot ik vaker zwart-wit beeld. Was toen denk ik wat meer zoekende en voelde me goed bij het rauwe beeld imago. Maar ja uiteindelijk over de jaren heen is kleur wel waar ik altijd naartoe trek en wat me blij maakt in my soul. Dus het werk wat ik nu maak is idd kleurrijk zeker als je kijkt naar het werk wat ik maak als duo met Vilain & Gai (www.vilaingai.com) onze handtekening is kleur en altijd een vleugje humor of sarcasme. We hebben daar wel een eigen stempel mee gedrukt en mensen herkennen het daardoor gelijk. Zeker met de Meatball Monday serie waarin we diverse bekende mannen naakt fotograferen (oh wacht jij lag ook naakt op een bed te bellen) en als lekker hapje portretteerden, met veel kleur erbij komt zo een bloot glimmend lichaam nog beter uit de verf.
Hoe is t gelukt om zo een lijpe locatie te fixen voor die Ravotten clip van Polska en Ronnie Flex?
De video is gefilmd in de Rotterdamse gevangenis die al een aantal jaar leeg stond. Het was trouwens echt een day from hell Hahaha, omdat we met belachelijk weinig budget en tijd (en rappers die nooit optijd op locatie aankomen:) in zo een korte dag een best epic videoclip hebben gemaakt. Bloed op Polska z’n hand tegen het glas bij de escape scene was ook echt een wond die hij had opgelopen trouwens en het raam waartegen hij slaat is ook serieus gesneuveld.
Hoe is Chantal Janzen in t echt?
Niet veel anders dan op tv
Fotograferen of regisseren?
Fotograferen
Je fav eindproduct van jezelf op gebied van foto en video?
Niet zozeer eindproduct maar hoop wel wat na te laten en herinnerd te worden met het werk wat ik maak en de boodschap waar ik voor sta. Ohja en in een museum te hangen ermee als ik er niet meer ben. Levend mag ook trouwens.
Aan wie geef je m door en wat wil je diegene vragen?
Ik geeft het stokje door aan Jdicious aka Carlos Vrolijk. Mijn vraag aan hem is waar zie jij jezelf over 10 jaar en wat wil jij als verse vader mee geven aan je zoon als je nu een gesprek van man tot man met hem zou kunnen hebben, wat zijn jou wijze woorden for the future..
