Eerder heb ik op deze site de ramadan qua familiaire vibe vergeleken met kerst en als ik kerstfilms mag geloven ligt er altijd een kerstmirakel op de loer. Ik begon deze reeks met Hussein en wegens ziekte van Brahim vroeg ik ook Alma waardoor er twee simultane interview estafettes door elkaar heen liepen. Zoals jullie konden lezen hebben gisteren zowel Mohamed als Mick onze volgende gast uitgekozen. Dat is als je het mij vraagt nothing short of a ramadanwonder!
Lang lang geleden, maar echt lang geleden, was er een middag waarop mijn telefoon overging. Het was Akwasi. Hij zou deelnemen aan een stuk van theatergezelschap Made in da Shade maar moest onverhoopt naar Engeland, hij vroeg of ik in zijn plaats kon acteren in het stuk. De volgende ochtend belde hij me zelfs wakker om te benadrukken dat ik echt moest gaan. Ergens in dit verhaal heb ik ook Abel zo ver gekregen om mee te doen aan het stuk, die na afloop aan mij beloofde “ik ga nooit meer in mijn leven theater doen” en hij heeft zich aan die belofte gehouden.
Ikzelf daarentegen ben daarna nog in veel meer stukken van het gezelschap gaan acteren en heb er later ook een stuk geschreven dat in de prijzen is gevallen (kleine hombel brag, moet kunnen). Waarom ik dit vertel is omdat ik in een jeugdlichting van de groep zat, maar bij de heavyweights zat Nasrdin. Ik heb hem daar met grote ogen in stukken zien schitteren op een niveau dat lichtjaren ver hoger lag dan mijn eigen.
Een aantal jaar later was het tijd voor Rabat. De film waarvoor hij de prijs zou winnen die de speech zou voortbrengen die menigeen nog op het netvlies gebrand is. Met name de scene op het strand waar hij zijn vrienden uitlegt dat ze fucking nietsnutten zijn heeft mij altijd erg aangegrepen om obvious reasons lol. Na deze film was Nasrdin een household name en sindsdien is een introductie eigenlijk overbodig. Een grote eer om hem te mogen interviewen op wat aan het uitgroeien is tot de vetste site on the webs. Hier is the man, the myth, the legend: Nasrdin Dchar.
Mo Fouradis vraag: op het witte doek acteren of in het theater?
Ik hou van allebei. Maar als ik echt moet kiezen dan kies ik voor het theater. Er is niks mooiers dan de magie die er ontstaat als het zaallicht uitgaat. De energie tussen mij en mijn publiek. Dat heb je niet met filmen. Filmen is ook echt een heel ander vak. Ik ben van filmen gaan houden. Het mooie van acteren is dat je niet raakt uitgeleerd. Of het nou om acteren voor de camera gaat of om acteren op toneel. Maar goed, terug naar de vraag: mijn antwoord is dus theater.
Mick Johans vraag: Als het glas van de goedheid der Anderen halfleeg dreigt te geraken, hoe vul je het dan weer bij?
Yo Mick what’s up met deze vraag. Goeie vraag tho. Als het glas half leeg dreigt te geraken betekent het dat het glas toch nog bijna half vol is. Ofwel nog genoeg goedheid aanwezig om met liefde, openheid, maar ook zeker een kritisch oog het glas weer bij te vullen.
Wat is het eerste waar je in hebt geacteerd en hoe ging dat?
Het eerste waar ik heb geacteerd was de eindejaarsmusical in groep 8. Ik speelde de DJ van Radio Flierenfluiter. DJ Jack de Schuivenschieter. #neverforget.
Toen wist ik, dit is wat ik het allerliefste doe. Nu zijn 29 jaar verder. En het is precies dat, wat ik nog het liefste doe.
Hoe ziet een quarantaine Ramadandag er voor je uit?
Een quarantaine-ramadan-dag ziet er voor mij als volgt uit.
Ik mag gelukkig van mijn vrouw uitslapen op de dagen dat zij niet hoeft te werken. Omdat ik pas naar bed ga na het laatste eetmoment, ofwel rond 3:30u, wordt ik vaak rond 11u wakker.
Dan ga ik wassen, bidden. Met de kids spelen. Een beetje huishouden. Helpen met lunch. Afruimen. Met de kids buitenspelen. Fietsen. Voetballen. Zorgen voor een snackje en wat drinken. Verder met spelen met de kids. Eten voorbereiden. Fruitshake maken. Kip snijden. Kinderen roepen. Heel veel handen wassen. Tussendoor nog ff bidden. Als de kids gaan eten ga ik vaak nog, omdat het zo weinig regent, de planten water geven. Kinderen dochen, voorlezen, liedje zingen. Dan doe ik vaak nog een dutje van een uur. Marokkaanse thee maken, soepje maken. Alles klaarleggen voor de Iftar. Bidden. Eten. Netflixen. Wat eten. Netflixen, wat eten. Bidden. Slapen.
Wat ging er door jou heen bij badr rico 2?
Wat er door mij heen ging bij Badr en Rico 2……. NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE
NIET WEEEEEEEEEERRRRR!!!!!
Als je met een gun op je hoofd moest kiezen: bilal of oussama en why
Wacke vraag dit. Ik ga niet kiezen. Dus schiet maar.
Welke van je drie theatershows betekent t meest voor je?
Pfff, moeilijk man. Ze zijn alle drie even waardevol bro. Ze gaan onder andere over (even los van mijn kinderen) de drie belangrijkste mensen in mijn leven. Mijn moeder, mijn vader en mijn vrouw. Dus alle drie de show betekenen evenveel voor mij. Sorry, weer geen antwoord op je vraag.
Je hebt het in een van je stukken ook over de 7shouma cultuur, wat is de meest 7shouma iets wat je hebt moeten spelen?
Mijn meest 7shouma iets wat ik heb gespeeld is de rol van Jesus Pareira in de serie de Troon. Ik speel een dandy-achtige Portugese man. De rol was volledig in het Frans. Want dat was de taal waarmee met koning Willem de tweede communiceerde. En waarom het ‘7shouma’ was, was omdat hij de verboden liefde was van de koning.
Wat is een stiekeme skill van je waar niet veel mensen over weten? (maakt je niet druk bijna niemand leest dit)
Een stiekeme skill van mij is dat fucking goed ben in pranken. Zo heb ik jou ook geprankt toen je me vroeg of ik mee wilde doen aan dit interview.
Hoe gaat het met Ieder1?
Daar gaat het goed mee. Ik kwam hem laatst tegen en toen vertelde hij dat door Corona voor het in de geschiedenis ieder1 met elkaar verbonden is om deze onzichtbare virus tegen te gaan.
Deze bizarre tijd laat 1 ding heel duidelijk zien: ondanks de verschillen die er zijn, of je nou religieus bent of niet, zwart of wit, arm of rijk, we zijn allemaal gelijk. We zijn mensen.
Wat is er in je carriere veranderd na het kalf?
Er is vrij weinig veranderd. Het winnen van die prijs is voor eervol. Maar het heeft echt niet voor meer werk gezorgd. Maar de speech heeft mij wel in 1 keer op de kaart gezet. En door die speech word ik nu nog door mensen op straat gefeliciteerd. Ook al is het alweer 9 jaar geleden.
Aan wie geef je m door en wat wil je diegene vragen?
Ik geef m door aan Brian Elstak. Opdracht voor Brian. Beschrijf het proces van het maken van een tekening.
