De lezers en loevers van de vorige mini interviews weten dat ik vanaf een jaartje of zestien werkte bij literair jongerenmagazine Spunk. Je moet beseffen dat ik daar aankwam als wahed broekie uit Noord die nog heel weinig had gezien van het leven en die aldaar gechallenged werd om grootste dingen te schrijven. Want de concurrentie was moordend. Een van de getalenteerde schrijvers die in de redactie zat was Alma Mathijsen, tot nu toe zijn alle geinterviewden inderdaad mensen met wie ik way back ga, deal with it.
In de jaren na Spunk ging een ieder zijn eigen weg. Veel eindigden bij Vice, wat toen nog hip, jong, nieuw en brutaal was. In tegenstelling tot hoe kut, voorspelbaar en commercieel het nu is. Waarom diss ik Vice? Ik weet het niet, misschien om mijn eigen site beter uit de verf te laten komen. Andere schrijvers van Spunk zijn zich op compleet andere dingen gaan toeleggen, wat in sommige gevallen kaolo jammer is (Tjebbe Tjebbes als je meeleest, ga in godsnaam weer schrijven). Maar Alma is fully in de schrijflife gegaan. Ze heeft een groot aantal boeken op haar naam staan voor een van ’s lands beste uitgeverijen.
Eerlijkheid gebiedt mij toe te geven dat ik daarvan bijna geen heb gelezen. Dat is niets ten nadele van Alma, ik ben gewoon iemand die de voorrang geeft aan grootse monumentale historische werken van literaire meesters, waarbij ik dan meestal op een kwart afhaak omdat het zo stoffig is. Maar haar laatste boek sprak me wel echt heel erg aan. Het boek heet “Ik wil geen hond meer zijn” en gaat over een vergane liefde die diepe wonden heeft achtergelaten. Niet eens om de teringlovende kritieken overal en het waanzinnige succes ervan. Maar omdat het zo een origineel en dapper verhaal is dat een onoverkomelijk lijkende pijn omzet in iets positiefs, waardoor het andere mensen door diezelfde issues heen kan slepen. Het boek gaat door merg en been en is tegelijk heel luchtig. Een heel aparte combinatie. Ik loev.
Toen Achmed de mini interviewstok doorgaf aan Brahim was die nog te ziek om te antwoorden, dus heb ik in de tussentijd Alma gevraagd. Met het idee MEER VROUWEN. Eindstand hebben we nu twee mini doorgeefinterview series die door elkaar heen lopen. Waarvan de een hoogstwaarschijnlijk meer uit mannen en de ander meer uit vrouwen zal bestaan. Verschil moet er zijn niffo. Veel plezier met de antwoorden van mijn lieve vriendin die op dezelfde dag als ik (en als Ali B) jarig is: Almie!
Kun je wat vertellen over het proces van ‘Ik wil geen hond zijn’ en waar daarin precies t idee van de hond ontstond?
Ik had zelf vreselijk veel liefdesverdriet. In de donkerste uren dacht ik echt ik doe alles om weer terug te komen bij hem. Ik schreef diep in de nacht en plotseling was het idee daar van een vrouw die zich aanmeldde bij een kliniek om zich te laten transformeren tot een hond. Zodat ze uiteindelijk als hond kon worden teruggeplaatst bij haar ex-geliefde. En dan net zoveel van hem kon houden als ze wilde.
Heb je tips tegen heartbreak?
Ren er niet voor weg. Durf je verdriet aan te kijken, anders ben je er alleen maar langer mee bezig. Door mijn boek te schrijven moet ik er mee om gaan, op het moment zelf was dat heel zwaar. Maar nu ben ik er heel blij mee.
Waarom las je er niet uit voor toen we naar Utrecht waren? (voor de lezers van de tekstvlogs, WE KRIJGEN EINDELIJK ANTWOORD OP DEZE VRAAG!)
Omdat het een heel zwaar jaar was en ik zoveel pijn heb gehad. Ik wil daar niet altijd aan herinnerd worden. Ook al ben ik vreselijk trots op het boek, ik zie ook het liefdesverdriet dat ik op het moment van schrijven nog zo erg had. Bovendien ben ik alweer met een nieuw boek bezig en ik had zin om daar iets uit te testen op publiek.
Is het juist wel of bevorderlijk met 100 boeken bezig te zijn zoals jij vaak bent?
Haha, nou ik ben altijd maar met 1 boek tegelijk bezig. Al liggen er wel meerdere projecten. Maar dan werk ik gewoon heel geconcentreerd aan een boek voor een paar weken, en dan kan ik daarna naar iets anders switchen. Maar echt door elkaar werken zou me niet lukken.
Hoe eng was het om naakt te poseren?
Hahaha, nee helemaal niet. Want Lara is een schat en ik voel me heel erg op mijn gemak bij haar. Bij haar heb ik vaak niets eens door dat ik naakt ben.
Je hebt samen met je ma een boek geschreven, hoe was dat en was er sprake van competitie?
Dat was heel tof om te doen! Zo leerde ik mijn moeder op een heel andere manier kennen. Ik kan het iedereen aanraden. Competitie was er totaal niet, zo zit ik volgens mij uberhaupt niet in elkaar. Ik wil gewoon mooie dingen maken.
Welke invloed heeft de epidemic op jouw werk?
Ik vind het vooral heel rustig, niemand vraagt me mee naar dit of dat feestje dus ik kan me goed concentreren. Dus dat is heerlijk als je een boek wilt schrijven!
Heb je drie fictie en drie non fictie tips?
Fictie:
Alles wat er was – Hanna Bervoets
Lente – Ali Smith
Verdriet is het ding met veren – Max Porter
Non-fictie:
Maurits de Bruijn – ook mijn holocaust
The mother of all questions – Rebecca Solnit
Hoe should a person be – sheila heiti
Aan wie geef je m door en wat wil je diegene vragen?
Aan Gwen Pol en ik wil weten wanneer ik weer met haar mag dansen
